00. Prolog

Trzy lata wcześniej

Stał przed ołtarzem w madryckim kościele. Wszyscy goście wyczekiwali, aż panna młoda zjawi się na ślubnym kobiercu i pełna miłości, poślubi przed Bogiem swojego narzeczonego. On stał  z rękami splecionymi przed sobą. Denerwował się i każdy mógł to przyznać. Nie stresował się tak nawet przed najważniejszymi meczami w Lidze Mistrzów albo nawet w reprezentacji.

Kiedy pianistka zaczęła grać on momentalnie obudził się z myśli i spojrzał w stronę wejścia do kościoła, w którym powolnym krokiem zbliżała się jego narzeczona. Ubrana w skromną, piękną suknię ślubną i welonem, a w ręku miała bukiecik białych róż. On starał się opanował swoje bijące serce, lecz kiepsko mu to wychodziło.

Kiedy stanęła obok niego, odetchnął z ulgą. Nie uciekła, to już coś znaczyło.

Spojrzał na nią i duma rozpierała go od środka. Wreszcie jego życie miało nabrać harmonii, a rodzice i bliscy przestaną gadać, że facet po trzydziestce i nie ma jeszcze żony.

Ksiądz zaczął mówić to co do niego należy, a on wciąż wpatrywał się w swoją narzeczoną. Wciąż była piękna, a teraz jeszcze piękniejsza.

- Ja Iker Casillas Fernández , biorę sobie ciebie Diano de Silva za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że nie opuszczę cię aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący. – wypowiedział te słowa na jednym wdechu i włożył na jej palec obrączkę

- Ja Diana de Silva biorę sobie ciebie Ikerze Casillasie za męża i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że nie opuszczę cię aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący.- kiedy włożyła mu obrączkę, on odsłonił jej twarz i mocno pocałował. Wziął jej rękę i splótł ją ze sobą. Wyszli szczęśliwi, przed kościołem przyjmując życzenia.

- Jak dobrze, że już po. Nawet nie wiesz jak Iker świrował, że go zostawiłaś i tak dalej. Oby wam się dobrze żyło – na początek powiedział brat Ikera, będący również świadkiem pana młodego. Dziewczyna się tylko zaśmiała i pocałowała jeszcze raz swojego męża.

- Wreszcie razem – powiedziała uśmiechnięta.

________

no to ruszam z tym opowiadaniem, mam nadzieję, że ktoś tu jednak zawita :)